Kapusta to doskonałe warzywo na jesień. Przyrządzana na zimno w postaci surówek, jak i na ciepło, dostarcza cennych dla zdrowia witamin i minerałów. Odmian kapusty jest bardzo wiele, dla niektórych istnieje tylko podział na te białą i czerwoną. Jako smakosze przyjrzymy się kilku odmianom tego warzywa pod kątem kulinarnym, nie wdając się w botanikę.
Kapusta głowiasta – roślina dwuletnia; jej „głowę” tworzy skrócony pęd razem z liśćmi. Odmiany wczesne mają mniejsze główki i bardziej luźne liście. Odmiany późne tworzą głowy większe, bardziej zbite. Niektóre mają liście pokryte woskowym nalotem. Kapusta głowiasta jest świetna na surówki i do gotowania. Zawiera dużo witaminy C oraz A i E, potas, wapń, fosfor, magnez i dużo błonnika.
Biała kapusta – zwykła zielona kapusta głowiasta, poddana procesowi wybielania, który polega na umieszczeniu kapusty na 3 – 4 dni w ciemnym pomieszczeniu, w temperaturze od 15 do 17 stopni Celsjusza. Dzięki temu zanika chlorofil oraz związki siarkowe – a wraz z nimi – nieprzyjemny zapach kapusty i jej goryczka. Dania przyrządzane z białej kapusty są delikatniejsze w smaku.
Czerwona kapusta – uprawna odmiana kapusty głowiastej; zawiera antocyjaniny, które nadają jej charakterystyczny, czerwonofioletowy kolor. Botanicznie podobno zupełnie to samo, co kapusta „biała”, ale kulinarnie – to zupełnie inna kapusta, z której przyrządza się całkiem odmienne dania. Ma więcej wit. C niż biała.
Kapusta włoska – roślina dwuletnia, występująca wyłącznie w uprawie, bardzo odporna na mróz. Tworzy duże „głowy”, pokryte pomarszczonymi, grubymi liśćmi, w kolorze ciemnozielonym. W smaku ostrzejsza niż zwykła kapusta głowiasta. Zawiera sporo witamin C i B2 oraz wapnia.
Kapusta pekińska – pochodzi z północnych regionów Chin i Japonii, ale dziś uprawiana jest niemal wszędzie w klimacie umiarkowanym. Nie tworzy twardych „główek”, ma duże, owalno-wydłużone liście, pomarszczone i mocno żyłkowane. Zawiera wyjątkowo dużo betakarotenu. W smaku słodka i chrupiąca, łagodna. Zimą można nią z powodzeniem zastąpić sałatę.
Brukselka – drobna kapustka, którą wyhodowano w XVII w. w Belgii, ze skrzyżowania jarmużu i kapusty głowiastej. Uprawiana głównie w Europie Zachodniej i Północnej. W przeciwieństwie do innych kapust głowiastych wytwarza zakończoną pióropuszem liści łodygę – i to nie byle jaką, bo wysoką nawet na metr! Jadalne „główki” brukselki to w rzeczywistości silnie skrócone, ulistnione pędy boczne.
Kapusta kiszona – biała kapusta, poddana procesowi fermentacji. Posiada większość zalet kapusty świeżej, a przy tym zawiera cenne bakterie kwasu mlekowego. Zawiera duże ilości witaminy C, B6, B12, PP, a także żelaza, magnezu i cynku. Ma właściwości odkwaszające, wzmacnia odporność, wspomaga przemianę materii, wpływa na wzrost komórek oraz przyczynia się do odbudowy tkanki kostnej, a także poprawia nastrój.
